Engelen
En nét op het moment dat je het niet meer ziet zitten, loop je iemand tegen het lijf.......de engel.
Op al mijn reizen is dit gebeurd. Net wanneer je met je ziel onder je arm op een overvol, stinkend marktplein zit, na een rit van 12 uur door de bergen die je staand in een brakke bus hebt overleefd, waar je wordt belaagd door muggen en mensen die vanalles van je willen, je geen stap verder komt omdat je de taal niet spreekt en te moe bent om nogmaals met gebaren uit te leggen wat je wilt, je je niet veilig kunt verplaatsen met al je bagage en het al begint te schemeren……….hoor je ineens een verlegen stem achter je zeggen: “Can I help you?” Je kunt dan nog net een flauwe glimlach eruit persen. En voor je het weet, zit je fris gedoucht op een veranda aan overheerlijke nasi en zie je de wereld weer door een roze bril.
Zo ook nu. Na wat vervelende dagen gaat het vandaag een stuk beter. Gesprek geregeld in het Academisch Ziekenhuis. De verpleegkundig directrice (engel 1) maakte er gelijk werk van. Ik mag starten op de SEH en die papieren komen later wel. Ik kreeg bijzondere vragen tijdens mijn sollicitatie: Welke boeken lees je? Welke krant lees je? Hoeveel keren ben je blijven zitten? Wat doet je vader, wat doet je moeder? Heb je vaak ruzie met collega’s?
Na een uur stond ik met een keuringsaanvraag buiten. Ik word medisch eerst helemaal doorgelicht. Urine, faeces, bloedonderzoek, X-thorax, Mantoux, naar de oogpoli en algemeen lichamelijk onderzoek.
Daarnaast botste ik in het hostel tegen een man aan (engel 2). We raakten in gesprek. Hij hoorde mijn verhaal en vertelde me dat hij toevallig die avond had afgesproken met een jeugdvriend, een bekende arts in Suriname. Deze arts is tevens directeur van het BOG, Bureau voor Openbare Gezondheidszorg. Ze houden zich vooral bezig met de uitbraak van epidemieën in Suriname. Ik werd uitgenodigd voor die avond, misschien dat hij iets voor me kon betekenen.
De arts (engel 3) in kwestie was inderdaad op zoek naar verpleegkundigen. Hij gaat kijken wat hij voor me kan doen. Ik zou kunnen werken als research nurse en ga dan het hele land door om mee te helpen bij het in kaart brengen en het voorkomen van uitbraken van vooral tropische infectieziekten. Klinkt allemaal erg interessant! De sollicitatieprocedure duurt wel lang. Mijn gegevens moeten eerst ter goedkeuring naar de vice-president…….kom ik daar ook nog eens. Maar het kan vast opgestart zijn en ondertussen kan ik die SEH ervaring meepikken.
Zal wel de zusterflat moeten verlaten, maar dat is geen straf. Weinig te beleven. Om je een idee te geven: mijn onderbuurvrouw is 91 jaar. Ze is wel ontzettend lief en loopt in haar stijfgestreken zusteroutfit en te grote bril door de gangen van het ziekenhuis. Verder wonen er enkele Surinaamse zusters, maar ze zijn erg op zichzelf. Kijken of er morgen een engel voorbij komt met woonruimte.
God, je zou bijna gaan denken dat ik gelovig was……..
Op al mijn reizen is dit gebeurd. Net wanneer je met je ziel onder je arm op een overvol, stinkend marktplein zit, na een rit van 12 uur door de bergen die je staand in een brakke bus hebt overleefd, waar je wordt belaagd door muggen en mensen die vanalles van je willen, je geen stap verder komt omdat je de taal niet spreekt en te moe bent om nogmaals met gebaren uit te leggen wat je wilt, je je niet veilig kunt verplaatsen met al je bagage en het al begint te schemeren……….hoor je ineens een verlegen stem achter je zeggen: “Can I help you?” Je kunt dan nog net een flauwe glimlach eruit persen. En voor je het weet, zit je fris gedoucht op een veranda aan overheerlijke nasi en zie je de wereld weer door een roze bril.
Zo ook nu. Na wat vervelende dagen gaat het vandaag een stuk beter. Gesprek geregeld in het Academisch Ziekenhuis. De verpleegkundig directrice (engel 1) maakte er gelijk werk van. Ik mag starten op de SEH en die papieren komen later wel. Ik kreeg bijzondere vragen tijdens mijn sollicitatie: Welke boeken lees je? Welke krant lees je? Hoeveel keren ben je blijven zitten? Wat doet je vader, wat doet je moeder? Heb je vaak ruzie met collega’s?
Na een uur stond ik met een keuringsaanvraag buiten. Ik word medisch eerst helemaal doorgelicht. Urine, faeces, bloedonderzoek, X-thorax, Mantoux, naar de oogpoli en algemeen lichamelijk onderzoek.
Daarnaast botste ik in het hostel tegen een man aan (engel 2). We raakten in gesprek. Hij hoorde mijn verhaal en vertelde me dat hij toevallig die avond had afgesproken met een jeugdvriend, een bekende arts in Suriname. Deze arts is tevens directeur van het BOG, Bureau voor Openbare Gezondheidszorg. Ze houden zich vooral bezig met de uitbraak van epidemieën in Suriname. Ik werd uitgenodigd voor die avond, misschien dat hij iets voor me kon betekenen.
De arts (engel 3) in kwestie was inderdaad op zoek naar verpleegkundigen. Hij gaat kijken wat hij voor me kan doen. Ik zou kunnen werken als research nurse en ga dan het hele land door om mee te helpen bij het in kaart brengen en het voorkomen van uitbraken van vooral tropische infectieziekten. Klinkt allemaal erg interessant! De sollicitatieprocedure duurt wel lang. Mijn gegevens moeten eerst ter goedkeuring naar de vice-president…….kom ik daar ook nog eens. Maar het kan vast opgestart zijn en ondertussen kan ik die SEH ervaring meepikken.
Zal wel de zusterflat moeten verlaten, maar dat is geen straf. Weinig te beleven. Om je een idee te geven: mijn onderbuurvrouw is 91 jaar. Ze is wel ontzettend lief en loopt in haar stijfgestreken zusteroutfit en te grote bril door de gangen van het ziekenhuis. Verder wonen er enkele Surinaamse zusters, maar ze zijn erg op zichzelf. Kijken of er morgen een engel voorbij komt met woonruimte.
God, je zou bijna gaan denken dat ik gelovig was……..
posted by suus at Friday, June 15, 2007
6 Comments:
Hi Suus,
Heb vol bewondering weer je verhalen gelezen! Vervelend dat het even zo enorm tegen zat. Maar inderdaad, er loopt altijd wel minimaal 1 reddende engel rond! Gelukkig maar...
Ben blij dat alles nu de goede kant op lijkt te gaan (wat werk betreft dan, over de rest maak ik me totaal geen zorgen!) en trots dat je vol bent blijven houden!
Ik bewonder je doorzettingsvermogen!
Veel succes maar weer en natuurlijk heel veel plezier!
Liefs Fem
En jij bent ook een engeltje dat je ondanks deze verhalen er toch aan denkt om me te bellen! Vond ik echt super!
Hele dikke kus, en doe de engels van de woonruimte maar de groeten van me, want die ben je misschien ook al wel tegengekomen....
Hoi Suus,
Het zit niet allemaal mee. Goed dat je dit allemaal niet van te voren wist, nu hb je toch eerst nog even kunnen genieten van het "vakantie-gevoel". Werk en woonruimte komt straks vast allemaal goed met al die engeltjes.
Een land waar zo veel zorg nodig is, zou toch wat meer moeite moeten doen om mensen als jou aan te trekken, maar ... De doorzetters komen er toch wel. En een doorzetter ben je!!!
Voorlopig nog genoeg te beleven. Ik wens je het allerbeste!!!!!
Anja
Hé Suus,
Zonder afzien kan dit nooit een geweldige tijd worden toch ;o)!
Hoop wel dat je snel weer aan de slag kunt en als we iets moeten "ritselen" vanuit NL dan zeg je het maar hè...Appie schijnt hele goeie referenties te kunnen schrijven....
Dikke X Misja
Hou vol he. Je mag vast snel beginnen en een huis lukt ook wel.
Hoi Suus,
volgens mij geloof je al een hele tijd ... in jezelf! Super om je verhaal te lezen (voel me ook even in Suriname). Met jouw werkervaring gaan ze ongetwijfeld inzien dat ze niet om je heen kunnen, papieren of niet. You go girl!
Boris
Post a Comment
<< Home