De jas van opa

Vorig weekend naar Galibi gegaan, een strand in het oosten van Suriname waar zeeschildpadden op het land komen om eieren te leggen. Aangezien een georganiseerde tour erg duur is, zijn we het zelf gaan proberen.
Vanuit Paramaribo moesten we een bus naar Albina nemen. Vanuit Albina stap je op de boot richting Galibi. Veertig taxichauffeurs doken letterlijk op ons om de rit te kunnen bemachtigen. Met bruut geweld de mannen van ons af moeten schudden. Na lang onderhandelen hadden we eindelijk een bus gevonden en een paar uur later stonden we in Albina. Daar volgde hetzelfde ritueel, maar nu met de bootsmannen.

Uiteindelijk met een indianenvrouw in zee gegaan. Na 10 minuten varen begon het te stortregenen. Geen gezellig Nederlands regenbuitje, maar een tropische bui. Ik had geen regenjas, niet al te verstandig in de regentijd, en kreeg de jas van opa aangeboden. Voelde me bezwaard want opa zat in zijn korte broek en probeerde met een plastic zak de bui te trotseren. Het was het meest stinkende vissersjasje ooit. Dankbaar als ik was drapeerde ik het gele geval lichtjes om me heen om maar zo min mogelijk contactpunten te hebben. Maar daar nam hij geen genoegen mee en hij trok de jas strak om me heen. Hij was behoorlijk dronken en zat op een plastic tuinstoel voorop de boot. Regelmatig wankelde hij en tot vier keer toe konden we net behoeden dat hij overboord zou vallen. Met als resultaat dat hij bovenop ons viel en wij hem weer zo goed mogelijk op zijn stoel hesen.
Een paar keer vroegen we hoe ver het nog was, waarop hij antwoordde dat het nog een kwartier was. Afijn....2,5 uur later kwamen we doorweekt aan in het indianendorp Langamankondre. Frank had nog een droge rechtervoet. Zelfs dat had ik niet meer. Alles uittrekken dan maar en te drogen hangen in de hut.
Heerlijk kip met rijst gegeten met een beetje rum om warm te worden en daarna in de hangmat gekropen. Middenin de nacht zijn we per korjaal naar een eiland in de buurt gevaren om de schildpadden te zien. Wow, wat een grote beesten! We hebben er veel kunnen spotten, maar weet niet of het helemaal legaal is, want we zaten pal naast de gravende schildpadden. Zo dichtbij dat geregeld een schep zand tegen ons werd aangegooid. Het was erg indrukwekkend. Ondertussen werden we belaagd door zwermen bloeddorstige muggen. Vooral mijn oogleden waren in trek, waardoor mijn oog zo dik werd dat hij niet meer open ging. Charming!

De muggen hebben uiteindelijk gewonnen. Na een anderhalf uur hebben we de strijd opgegeven en zijn terug gegaan om vanuit de hangmat de zon te zien opkomen. Toch wel heel gaaf!

Na een ochtendwandeling door het dorp zijn we begonnen aan de terugtocht naar Albina. Heerlijk in het zonnetje en met een snelle boot waren we er binnen een uur…..Zo kan het dus ook. Even voet aan wal gezet in Frans-Guyana en daarna met de bus terug naar Paramaribo.