Ilha de Marajó

Na aankomst in Belem vooral bezig geweest met het proberen te boeken van een vlucht naar Salvador. Het was zo duur, dat we besloten hebben om toch maar in de buurt van Belem te blijven. Inmiddels was er ook een Zuid-Afrikaan bij ons aangehaakt en die had al vanalles uitgezocht over de regio en hij had de Lonely Planet.........dikke vrienden dus.

De volgende dag meteen Belem verlaten en de ferry gepakt naar Ilha de Marajó, een eiland aan de Amazonerivier. De tocht met de ferry duurde 3 uur en langer had het ook niet hoeven duren, want we werden wederom volledig door elkaar geklotst. Ik lag horizontaal op een bankje te slapen, maar werd even later wakker omdat ik bijna vertikaal van de bank af schoof.



Afijn, het eiland was wel echt helemaal top! Een geweldige pousada gevonden op de top van een berg, uitkijkend over een mooi zandstrand. Echt compleet met hagelwit zand en hoge golven. Je zou zweren dat het een zee was, maar het was toch echt een rivier, de uitmonding van de Amazone.



Het strand was echt verlaten. We hoefden het alleen te delen met een aantal vissers en de nodige gieren die de restanten van de visvangst kwamen opeisen.



Nog een mini-schildpadje kunnen redden uit de klauwen van de gieren. Hij lag op zijn rug te spartelen in het ondiepe water. Hij was volledig verzwakt, kon zijn koppie niet eens optillen. Het was een grappig beestje, dus ik was blij om te horen dat hij inmiddels is opgeknapt en dat ie Suzy heet, naar de grote redder!



´s Avonds verse vis eten op het strand in het licht van de volle maan.......