Kerst op slippers

Eenmaal terug uit Kajana bleek ons nieuwe roze huis helaas nog niet klaar te zijn. Lastig, want we hadden de kamer in de zusterflat al opgezegd. Er zat even niets anders op dan illegaal in de flat te verblijven. Twee meiden waren net naar het binnenland vertrokken, dus we konden in hun kamer. Kwam precies goed uit!

Na een aantal dagen konden we verhuizen. Een hele volksverhuizing! Denk je dat je alleen een backpack bezit, maar we hebben toch nog een hele jeep kunnen vullen.
We zitten nu dichterbij het centrum en dat bevalt goed! Geen gedoe met taxi's en bussen, maar lopen en fietsen. Erg veilig met genoeg bewakers, aangezien de hele vriendenclub van de bewakers erbij komt zitten. We kunnen en mogen nu ook mensen uitnodigen, iets wat op de flat onmogelijk was.
Een grote leefkeuken met alle 'luxe' (nu ik dit weer overlees, merk ik dat er niet meer staat dan een koelkast, een oud gasfornuis en wat kleine huishoudelijke apparaten, maar het voelt ineens zo luxe!). Elke dag vers brood, beleg en fruit. Een mega-tv met zelfs het NOS-journaal om 8 uur. Elke ochtend 3 kranten! En sinds een paar dagen ook een splinternieuwe Chinese mountainbike (compleet met E.T.-mandje voorop).
Enige nadeel is dat je over de wc moet klauteren om bij de douche te komen en dat je op de wc alleen in een split-stand plaats kunt nemen.........leve de yoga!



Inmiddels ben ik zelf ook van uiterlijk veranderd. Ik heb pikzwart haar...kleine inschattingsfout met de lokale henna. Een grote schok toen ik ’s morgens wakker werd en in slaap was gevallen met de henna in mijn haar. De integratie zet zich voort!

Vorige week is mijn mantoux-uitslag bekend geworden. Had in mijn laatste stageweek nog even geval open tbc mogen meepikken. Tja, je doet het goed of je doet het niet. Drie dagen heb ik rondgelopen met een grote zwarte cirkel (met dikke merkstift) op mijn onderarm. Maar de uitslag was goed!

Sinds een aantal dagen schijnt de kleine regentijd te zijn begonnen. Hoosbuien die respect afdwingen! De straten verdwijnen onder water. Op de fiets zit je tot aan je enkels in het water. Maar gelukkig regent het niet de hele dag, is het warm en is het over een maand alweer afgelopen!

Ik heb besloten langer te blijven! Suriname heeft iets! De mogelijkheid om kerst en oud & nieuw voort te zetten op mijn slippers....keuze is snel gemaakt. Eind januari zal ik dan naar Nederland vliegen.
Ik ga weer in het Diakonessenhuis werken op de afdeling Interne Geneeskunde. Eigenlijk wilde ik vanuit Parbo nog wat reizen, maar het is niet makkelijk. Veel verder dan wat eilanden kom je niet. Met de rest van Zuid-Amerika heeft Suriname geen verbinding. Om in Ecuador te komen moest ik de volgende route afleggen: Paramaribo - Trinidad - Curacao - Miami - Quito. Het sluit allemaal niet goed aan en het wordt een beetje prijzig.

Maar de Surinamers roepen allemaal heel hard dat december in Suriname echt een happening is. Als je vraagt wat er dan allemaal gaat gebeuren, geeft niemand een concreet antwoord. Je moet het waarschijnlijk gewoon meemaken.....en dat ga ik doen!