Klop klop

Op de steiger in Kajana werd ik enthousiast binnengehaald. Vrouwen waren druk bezig met de (af)was of aan het baden in de rivier en een aantal kinderen stonden te vissen met een twijgje en een draadje waaraan een rijstkorrel wordt geregen (en daar vangen ze veel vissen mee!)





Elke dag staat in het teken van deze werkzaamheden.........de (af)was, koken, vissen, naar het kostgrondje en het verzorgen van de kinderen. En kinderen zijn er in overvloed. Een gemiddelde 24-jarige heeft toch wel minimaal 4-5 kinderen.



Ik kon net mijn rugzak neerzetten en hoorde toen dat we naar Awaradam zouden vertrekken, een dorp op een half uur varen van Kajana. Annelies en Hilke hadden de tourguides van de METS, reisorganisatie, leren kennen en ze hadden ons uitgenodigd om een dagje in het 'luxe' vakantieoord te verblijven. Genoten van een heerlijk diner bij zonsondergang in een lodge uitkijkend over een grote soela (stroomversnelling).



De volgende dag weer aan de boottocht naar Kajana begonnen. We hadden een hutje gehuurd op Kosindo (www.kosindo.com). De meeste hutjes zijn tijdens de overstromingen weggespoeld en men is nu fanatiek nieuwe aan het plaatsen. De mannen zetten de muren, de vrouwen rijgen het dak. Mijn hutje stond onder een enorme mangoboom. Mooi voor overdag, maar 's nachts was het een ware dierentuin. Het hele hutje kwam tot leven. Enorme spinnen, kakkerlakken, wormen, hagedissen.......Hoe verder je het binnenland in gaat, hoe groter de beesten lijken te worden!



Held als ik ben, liet ik eerst Annelies met het olielampje naar binnen gaan, gewapend met een slipper. Met het kleine beetje licht zie je weinig en schaduwen worden enorm. Vervolgens snel het bed inspringen en veilig onder de klamboe kruipen. Vanuit daar hoorde ik echt vanalles voorbij stampen, vliegen en kruipen. Fauna is leuk, maar niet als het in je bed ligt. Snel oordoppen inploppen en slapen.
Op dag van vertrek werd ik wakker en zag een enorme spin (handformaat) in mijn tas kruipen. Heb hem er nooit meer uit zien komen. Misschien wandelt hij nu ergens door Paramaribo, maar grote kans dat hij de barre terugreis niet heeft overleefd.

In Kajana hebben we een aantal dagen meegeholpen in de polikliniek en op de basisschool, maar vooral veel gerelaxed. Zwemmen in de rivier met de kids en uiteraard veel lezen in de hangmat. Zonnen op een rots in het midden van de rivier, inmiddels omgedoopt tot de Bakra-rots. Op zo'n 50 meter afstand lag regelmatig een anaconda (van een geschatte 6 meter) op de rotsen, kaaimannen hielden zich schuil in de beplanting aan de oevers en ook de piranha’s waren weer van de partij. En iedereen maar vrolijk zwemmen en vissen. In principe doen ze ook niets, de clou is dat je er niet teveel bij na moet denken.........



De eigenaar van Kosindo, Janjanman, en zijn vele vrouwen en kinderen (32 maar liefst) waren heel gastvrij en zorgden steeds weer voor het eten. De week begon met rijst en vissenkoppen, maar gelukkig werd al snel duidelijk dat we dat niet zo heel lekker vinden. Groente was er vrijwel niet (what's new) omdat de oogst door de overstromingen in mei vrijwel volledig is verwoest. Tijdens het eten bungelen de vogelspinnen boven je hoofd en hoppen de enorme padden onder je tafel door.

Wandelingen gemaakt naar nabijgelegen dorpen. Als je een dorp binnenkomt, moet je onder een balk met gedroogde palmbladeren door lopen om de kwade geesten buiten te houden. In dorp Stonhoekoe (op een rots op een hoek, zoals de naam al doet vermoeden) hebben ze de hoofdweg (zandpad) in tweeën gesplitst. De vrouwen moeten links aanhouden, de mannen rechts. Idee erachter is dat alles gestroomlijnd moet verlopen in geval van drukte (op een bevolking van nog geen 200 man). Maar met ritsen heeft de gemiddelde Nederlander uiteraard geen moeite.

Kinderen krijgen vanaf hun 10e hun eigen hutje, gebouwd naast die van hun ouders. Als je bij iemand op bezoek gaat, roep je 'klop klop' en stapt vervolgens het huis binnen. De wanden van de hutjes zijn vaak bekleed met een uitgebreid assortiment aan glimmende potten en pannen.





Op onze laatste avond was er nog een feest. Er wordt alleen feest gevierd als iemand overlijdt. Vanaf het moment van overlijden tot aan de begrafenis is er elke dag feest. Vervolgens wordt een aantal weken later een herdenking gehouden. Er wordt gebeden en gezongen en traditionele dansen worden uitgevoerd. Vervolgens komt er een dj draaien totdat, door het uitvallen van de generator, de hele boel wordt stilgelegd en de lokale mannen in het donker naar hun hut waggelen met net een Parbo'tje te veel op.