Rook op de zoutvlakte

Uyuni bestaat uit zand, klei, gure wind, een geweldige pizzeria en schandalig veel touroperators. Allen verkopen de tour van 3-4 dagen door de zoutvlakte van Bolivia. Er zitten veel slechte operators tussen, maar het is moeilijk om er enigszins wegwijs te geraken. Met een grote grijns vertellen ze uiteraard allemaal dat ze de beste tour hebben.......maar reizigers vertellen tegenstrijdige verhalen. Uiteindelijk heb ik er een uitgezocht. Met het geld in de hand stond ik voor de deur, maar de agency bleek gesloten te zijn. Geen zin om te wachten en bij de buurman binnen gestapt. Een vijftal Israeli's waren me voor....er was nog 1 plaats over in hun jeep. Grote vraagtekens, maar ze overtuigden me met veel enthousiasme.

In de winkel alles wat harig was aangeschaft. Zelfs de trotse bezitter van een legging en beenwarmers. Kou is natuurlijk helemaal mijn ding. Dat weet iedereen. Veel mensen hebben me bang gemaakt door me te vertellen dat ze het nog nooit zo koud hebben gehad in hun leven. Op de dag van vertrek was ik, gehuld in een twintigtal alpaca´s, klaar voor de barre tocht.

De zoutvlakte ligt op zo'n 4000 meter hoogte.....met niets, alleen maar zout om je heen. Een aantal families werkt op de vlakte en verzamelt het zout in hopen. De oneindige vlakte staat bekend om het maken van creatieve foto's, dus daar lagen we, op het scherpe zout, de foto's uit te meten.

Ineens gebaarde onze chauffeur dat we per direct moesten vertrekken. NU! Hij scheurde weg. Aan de horizon zagen we zwarte rookpluimen. Hij vertelde ons dat twee jeeps waren gecrasht. Hierdoor waren beide ontploft. Vrijwel niemand had het overleefd. Het enthousiaste gelach verstomde in de jeep en werd al snel verdrongen door een stil gepeins na het zien van de twee brandende jeeps. Onwerkelijk dat 2 jeeps op deze immense zoutvlakte kunnen crashen. Later bleek 1 van de chauffeurs dronken te zijn geweest. Ik werd nog stiller toen ik hoorde welke agency het was...inderdaad degene waar ik wilde boeken. De tocht was geweldig, maar dit heeft ons veel beziggehouden. We waren die morgen met z'n allen vertrokken vanuit Uyuni........veel toeristen waren er niet, dus wie zat erin? In stilte verder met de tocht. Via een 'eiland' middenin de zoutvlakte met enorme cactussen (rond de 8 meter) naar het eerste hotel. Een zouthotel waar dan ook echt alles van zout is gemaakt....naast de muren en de vloer waren ook de bedden, stoelen en tafels van zout.

De vrouw van de chauffeur en hun 1-jarig zoontje waren meegekomen op de tocht. Zijn vrouw kookte het eten onderweg, het kind zorgde voor de muzikale begeleiding. Buiten in de ijzige kou stond zijn vrouw, met kind op haar rug, op een gaspitje te koken en steeds kreeg ze het voor elkaar een geweldige maaltijd voor te schotelen.