Romantische lunch

Vanuit Belem naar het busstation gegaan om een bus te regelen naar Bragança. Dit dorp staat niet in de Lonely Planet, maar was me via via aangeraden. Dé bus van die dag stond op het punt te vertrekken, dus kon gelijk instappen. Na een aantal maanden op plastic en houten stoelen gezeten te hebben, oogde de bus zeer koninklijk met zijn fluffy, verstelbare stoelen. Het was geweldig......tot het begon te regenen. De bus bleek niet waterproof te zijn. Het dak zat vol gaten en aangezien het hier nooit zachtjes regent, stroomde het overal uit. Uiteindelijk zat ik met mijn backpack op schoot en mijn voeten in een plas water. Hoe koninklijk!



Na 4 uur kwam ik aan in Bragança. Had die dag alleen nog maar ontbeten, dus erge honger. Helaas was er geen restauarant die op maandagen open was. Dan maar op tijd naar bed en wachten tot het ochtend is. De volgende ochtend na een goed ontbijt wandeling gemaakt door het mooie stadje en vervolgens naar het strand vertrokken. Ik wilde gaan lopen, ik had begrepen dat het 3,6 km was, maar de hoteleigenaar keek me zo vreemd aan, dat ik het niet ben gaan proberen.



Dacht een leuke deal te sluiten met een taxichauffeur. Voor 3 Real zou hij me die 3,6 km naar het strand brengen. Na een half uur zat ik nog steeds in de taxi. Het bleek 36 km te zijn......en 30 Real.....Vandaar de reactie van de hoteleigenaar.
Maar het was een erg gezellige taxichauffeur die me allerlei Portugese woorden wilde leren. Hele nuttige woorden zoals dashboard en versnellingspook. Hij moest lachen als ik het na zei en zodra ik hem het Nederlandse woord vertelde, gierde hij het uit.



Maar het strand was de rit zeker waard! Echt een topstrand, nu aan de Atlantische Oceaan. Er was verder niemand, ook geen gieren, maar wel een staartloze, schurftige zwerfhond. Hij lag meer dood dan levend op het strand. Ik kon zijn zielige blik niet weerstaan en heb hem mijn meegenomen lunch gevoerd. Na een paar uur toch maar een broodje gekocht voor mezelf, maar bij de aanblik van het scharminkel dat met zijn stompje staart nog probeerde te kwispelen, kon ik er niet echt van genieten. Eerlijk zullen we alles delen dan maar. Zo heb ik samen met de zwerfhond romantisch geluncht op het strand.

Aan het einde van de middag met de bus teruggegaan naar Bragança. Een mooie route, want je reed door allerlei dorpjes. De bus vulde zich langzaam met de lokale mannen en hun krabbenvangst. Grote hoeveelheden krabben die met touwtjes aan draagstokken waren gebonden.
Op een gegeven stopte de bus abrupt. Een man was onwel geworden. Huilend zat hij voorin de bus, met zijn hand op zijn borst. Nieuwsgierige kids drongen eromheen. Heb de kids aan de kant geschoven en heb naast hem plaats genomen. Met heel wat gebaren geprobeerd vragen aan hem te stellen. Heb de rest van de rit naast hem gezeten en geprobeerd hem te kalmeren. Hij was zo ontzettend bang. Uiteindelijk is hij bij het ziekenhuis afgezet. Hoop dat het goed is gekomen met hem, maar het leek veel op een paniekaanval.

Ik ben vervolgens de bus uitgerend en snel mijn tas gaan pakken om de bus terug naar Belem te nemen.