Bruine bonen met rijst

Nadat ik mijn spullen bij elkaar had geraapt in Bragança ben ik naar het busstation getogen. De planning was om terug te gaan naar Belem en dan naar Sao Luis, een stad in het noorden. Ik raakte in gesprek met de baliemedewerker en in mijn goede Portugees heb ik hem mijn plan uitgelegd. Met veel gebaren maakte hij me duidelijk dat ik vanuit Bragança ook direct naar Sao Luis zou kunnen gaan, met een nachtbus. Ideaal. Meteen geboekt. Het is wel een rit van twaalf uur, maar ´s nachts verlies je in ieder geval geen tijd. Ik had alleen niet op zo´n lange rit gerekend en had nog niet gegeten. De baliemedewerker ging meteen voor me op zoek en vond een omaatje die wel wat voor me wilde fabriceren. Een heerlijk standaard Braziliaans maaltje: bruine bonen met rijst en een lap vlees. Het vleesgedeelte oogde niet heel betrouwbaar, maar ik moest wat eten en wilde haar ook niet teleurstellen. Uurtje later zat ik in de bus, de Transbrasiliana.

Was helemaal blij met mijn nachtbus en zat als een mummie in de bus, gewikkeld in een laken om de airco te trotseren. Maar vier uur later stopte de bus abrupt bij een groot busstation. Ik moest uitstappen en het werd me duidelijk gemaakt dat de bus niet verder zou gaan........huh? Het was al bijna middernacht! Op het busstation wat mensen aangeklampt en zij vertelden me dat de volgende morgen om 9 uur pas een bus zou gaan naar Sao Luis! Blijkbaar had ik onderweg ergens moeten overstappen op een andere bus. Fijn dat ze dat ook even tegen mij zeggen!

Ik had geen andere keuze dan snel op zoek te gaan naar een slaapplaats. Eerlijk gezegd wist ik niet eens in welke stad ik was. Mokkend liep ik het busstation uit en kwam in een vreemde buurt terecht. Een paar mensen gevraagd waar ik was, wijzend op mijn kaart, maar niemand leek me te begrijpen. Een man zei ´Belem´, maar dat was onmogelijk, want ik was juist 4 uur verder weg van Belem gegaan. Ik keek hem hoofdschuddend aan en liep maar weer zuchtend verder, omdat niemand me leek te begrijpen. Nadat ik een kwartier verschillende ranzige hotelletjes had afgewezen, raakte ik aan de praat met een Portugees die Frans sprak........en wat bleek..........ik wás gewoon weer in Belem!!
Ik moest zo hard lachen, want dat had ik nooit verwacht! Ik heb het hem tien keer gevraagd, maar het was echt waar. Bleek dat ik vier uur lang helemaal de verkeerde kant op was gereden. Snel een taxi gepakt naar mijn vertrouwde hotel in de binnenstad. Gelukkig hadden ze daar nog precies 1 bed over!



Volgende dag maar begonnen met de lange trip naar Sao Luis. Onderweg werd wederom iemand onwel......ben maar weer gaan helpen. Een vrouw raakte steeds bijna buiten bewustzijn. Ze hebben haar zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gereden en ik werd innig omhelsd door haar vriendinnen.