Agressieve pitbull
De 4x4 kwam uiteraard veel later dan afgesproken voorrijden. Aangezien dit gebied alleen uit zand bestaat en er geen wegen zijn, kun je niet anders verder reizen dan per boot of 4x4.
De backpacks werden bovenop de jeep vastgesjord en we vertrokken. Lekker hobbelig over het strand en door de duinen.
In de jeep genoten van weer eens goede muziek en mooie uitzichten. Omstebeurt zittend op het dak van de jeep. Het begin van de tocht was zeker mooi, door de duinen, door dorpjes, maar toen we eenmaal bij het ´mooiste stukje van Brazilië´ waren, waren we zeer verbaasd. We reden namelijk al een uur op een geasfalteerde hoofdweg! In de verste verte niets moois te bekennen. De chauffeur was blijkbaar, wegens tijdsgebrek, afgeweken van het oorspronkelijke plan. Zonder overleg had hij gewoon de hoofdweg genomen. Hij was ´s morgens twee uur te laat gekomen en daardoor konden we nu niet datgene zien waarvoor we de tocht maakten. Dit resulteerde in eindeloze discussies, maar er was letterlijk en figuurlijk geen weg terug. Aangezien we nu ook een stuk van de tocht in het donker moesten doen, beloofde hij dat hij het zou compenseren door ons de volgende ochtend nog wat in de buurt van Jeri te laten zien.
De chauffeur had zijn dag toch al niet. Tijdens een stop bij een benzinestation, raakte de pitbull des huizes buiten zinnen bij het zien van de chauffeur. Hij zat aan de ketting, achter tralies, maar op een of andere manier trok hij zich los, rende dwars door de tralies heen en beet de chauffeur in zijn grote teen! Ondanks de goede behandeling van 3 uitermate charmante zusters, was deze ´s avonds erg opgezwollen en heel pijnlijk. Maar zo hebben we allemaal wel eens iets aan onze tenen.
Een paar keer moesten we oversteken met een ferry, waar mannen met stokken ons naar de overkant duwden.
We kwamen pas laat aan in Jeri, maar konden wel nog genieten van de zonsondergang op de beroemde zandduin op het strand. Het hele dorp loopt elke avond uit om bovenop de zandduin naar de zonsondergang te kijken. Eerlijk gezegd best spectaculair!
De backpacks werden bovenop de jeep vastgesjord en we vertrokken. Lekker hobbelig over het strand en door de duinen.
In de jeep genoten van weer eens goede muziek en mooie uitzichten. Omstebeurt zittend op het dak van de jeep. Het begin van de tocht was zeker mooi, door de duinen, door dorpjes, maar toen we eenmaal bij het ´mooiste stukje van Brazilië´ waren, waren we zeer verbaasd. We reden namelijk al een uur op een geasfalteerde hoofdweg! In de verste verte niets moois te bekennen. De chauffeur was blijkbaar, wegens tijdsgebrek, afgeweken van het oorspronkelijke plan. Zonder overleg had hij gewoon de hoofdweg genomen. Hij was ´s morgens twee uur te laat gekomen en daardoor konden we nu niet datgene zien waarvoor we de tocht maakten. Dit resulteerde in eindeloze discussies, maar er was letterlijk en figuurlijk geen weg terug. Aangezien we nu ook een stuk van de tocht in het donker moesten doen, beloofde hij dat hij het zou compenseren door ons de volgende ochtend nog wat in de buurt van Jeri te laten zien.
De chauffeur had zijn dag toch al niet. Tijdens een stop bij een benzinestation, raakte de pitbull des huizes buiten zinnen bij het zien van de chauffeur. Hij zat aan de ketting, achter tralies, maar op een of andere manier trok hij zich los, rende dwars door de tralies heen en beet de chauffeur in zijn grote teen! Ondanks de goede behandeling van 3 uitermate charmante zusters, was deze ´s avonds erg opgezwollen en heel pijnlijk. Maar zo hebben we allemaal wel eens iets aan onze tenen.
Een paar keer moesten we oversteken met een ferry, waar mannen met stokken ons naar de overkant duwden.
We kwamen pas laat aan in Jeri, maar konden wel nog genieten van de zonsondergang op de beroemde zandduin op het strand. Het hele dorp loopt elke avond uit om bovenop de zandduin naar de zonsondergang te kijken. Eerlijk gezegd best spectaculair!
posted by suus at Saturday, December 23, 2006
1 Comments:
WouW! Wat een plaatjes..... zwijmel, zwijmel.....
Post a Comment
<< Home