Jodensavanne

Zaterdag dagtocht gemaakt naar de Jodensavanne. Michel had een busje kunnen regelen, met 4-wheel drive, om de wegen hier te kunnen trotseren. Eerst over de Surinaamse highway, daarna over een bauxiet weg. Mochten we de highway al bumpy vinden........de bauxietweg was echt een kermisattractie.

Je werd volledig heen en weer geschud. En echt een enorme stofzooi! Alles, maar dan ook alles, in de buurt is rood. Maar wel een erg mooie route, zo door de natuur. Onderweg nog een enorme vogelspin gezien die over de weg liep. Ze zijn zo groot dat je ze vanuit de auto al kunt spotten.
Ook reden we langs ananasvelden. Ze zaten er al aan te komen, maar het echte ananasseizoen begint blijkbaar pas in december....helaas.

Halverwege de trip moesten we de Surinamerivier oversteken. Oorspronkelijk was er een brug, maar die is inmiddels vernield door drugssmokkelaars. Door de brug te vernielen kunnen ze voorkomen dat de politie hen kan achtervolgen bij een van de droppings.

Dus dan maar met de veerboot over. Een klein stukje varen, maar de bootsman had wat moeite met manoeuvreren, dus onderweg werden wat palen geraakt die in het water stonden. Gelukkig stonden we stevig volgepakt op de boot.

Aan het einde van de middag bij de Jodensavanne aangekomen. Een voormalige Joodse nederzetting aan de oever van de Surinamerivier. Dit plaatsje dankt haar naam aan de Joden die zich rond 1650 op de zandgrond vestigden. De restanten van de synagoge en de graven zijn nog zichtbaar in het oerwoud.

Michel vertelde nog wat verhalen over de piranha’s in de Surinamerivier. Ze schijnen toch wel mensen opgegeten te hebben.....SLIK. Je moet niet met bloedende wonden het water in (dat wisten we), maar ook niet met eten..........zaten we paar weken geleden lekker aan de bami met kip in de rivier te genieten van de zonsondergang.

’s Middags nog langs een dorpje in de buurt van de Jodensavanne gereden. Redi Doti (rode aarde). Een Indianendorpje met een echt dorpshoofd.........helaas was hij niet aanwezig, want ik had me er al een hele voorstelling van gemaakt.

Gaan zwemmen bij een kreekje in de buurt, Blaka Watra (zwart kreekwater). Even afkoelen! Want is hier toch wel 37 graden! Er waren veel Surinamers die echt een dagje kwamen relaxen. Erg gezellige mensen, met koelboxen vol eten en drinken. Compleet met barbeques en woktoestellen werd er vanalles bereid. Ook wij kregen vanalles aangeboden...........kip met patat, gewokte kikkererwten met knoflook..... Superlekker!

Eenmaal thuis in Paramaribo, vies en rood, bleek de electra uitgevallen te zijn.... ook handig. Koelkast ontdooid, geen licht en dus ook geen eten (aangezien de restaurants en winkels dan ook dicht gaan). Maar douchen met een waxinelichtje heeft dan ook wel weer wat.
De electra valt hier vaker uit. Dan is de hele stad donker, afgezien van een paar afdelingen in het ziekenhuis natuurlijk. Meestal is het na een paar uur wel weer verholpen. Het water valt nog vaker uit. Vaak in de middag, als je net uit je werk komt. Uiteraard lastig voor ons, maar helemaal voor het ziekenhuis. Meestal wordt er net vantevoren gebeld en kunnen we in het ziekenhuis snel allerlei kannen en flessen vullen.