100 kilo
Pepernoten etend in een internetcafé, luisterend naar radio 538.........Even heel luxe. Maar die luxe gaan we snel inruilen, want heb vandaag de details van de Medische Zending doorgekregen.
Over twee weken vliegen Hilke en ik naar Stoelmanseiland, een eiland in de Marowijne-rivier in het oosten van Suriname (foto's zijn van mijn eerdere vlucht). Op Stoelmanseiland gaan we op de medische post werken. Het is een soort polikliniek voor de regio waar één verpleegkundige werkt. De verpleegkundigen van de Medische Zending hebben meer bevoegdheden dan een gewone verpleegkundige, aangezien er een tekort is aan artsen. Bij ernstige zaken kan er radiocontact worden gemaakt met een arts die dan op afstand de verpleegkundige ondersteunt dan wel instrueert. Bij zeer ernstige gevallen moet de patiënt naar Paramaribo worden gevlogen. Een detail: ze vliegen alleen als het licht is, dus na 6 uur ’s avonds moet je niets ernstigs meer krijgen.
Als we geluk hebben, kunnen we bij de verpleegkundige thuis slapen, maar kans is groot dat we in een hangmat ergens in het dorp eindigen. Eten moeten we zelf meenemen (voor 2 weken), want er is geen winkel en de mensen daar hebben zelf ook niet zoveel te eten. Dat worden noodles, noodles, noodles................... Onszelf meegerekend mogen we ieder 100 kilo meenemen, moet lukken dacht ik zo. Samen met je rugzak op de weegschaal dus! Ik zal in ieder geval een Parbo-biertje meenemen, oma, om op je verjaardag te proosten! Water hoeven we alvast niet mee te nemen, want ze vangen regenwater op in grote tonnen en dat water kun je dan weer koken om te drinken.
We blijven hier een week en vliegen vervolgens door naar Kajana, een dorpje dieper in het oerwoud. We hebben een prive-vliegtuigje gecharterd (toch wel luxe, alhoewel....een 4-persoons oude Cessna), een andere manier is er niet vanuit Stoelmanseiland. Een van ons mag dan naast de piloot zitten en we hebben gehoord dat je dan zelf ook een stukje mag vliegen......
In Kajana werkt die Nederlandse leraar die ik op de vorige tour heb leren kennen. Het schooljaar is hier inmiddels ook weer begonnen, dus hoop ook daar even mee te kunnen kijken. Vanuit Kajana willen we in een aantal dagen met de boot en truck terugreizen naar Paramaribo. Hopelijk lukt het, want dan zien we ook weer meer van het binnenland. Maar het ligt er natuurlijk maar net aan of er een boot beschikbaar is.....
Over twee weken vliegen Hilke en ik naar Stoelmanseiland, een eiland in de Marowijne-rivier in het oosten van Suriname (foto's zijn van mijn eerdere vlucht). Op Stoelmanseiland gaan we op de medische post werken. Het is een soort polikliniek voor de regio waar één verpleegkundige werkt. De verpleegkundigen van de Medische Zending hebben meer bevoegdheden dan een gewone verpleegkundige, aangezien er een tekort is aan artsen. Bij ernstige zaken kan er radiocontact worden gemaakt met een arts die dan op afstand de verpleegkundige ondersteunt dan wel instrueert. Bij zeer ernstige gevallen moet de patiënt naar Paramaribo worden gevlogen. Een detail: ze vliegen alleen als het licht is, dus na 6 uur ’s avonds moet je niets ernstigs meer krijgen.
Als we geluk hebben, kunnen we bij de verpleegkundige thuis slapen, maar kans is groot dat we in een hangmat ergens in het dorp eindigen. Eten moeten we zelf meenemen (voor 2 weken), want er is geen winkel en de mensen daar hebben zelf ook niet zoveel te eten. Dat worden noodles, noodles, noodles................... Onszelf meegerekend mogen we ieder 100 kilo meenemen, moet lukken dacht ik zo. Samen met je rugzak op de weegschaal dus! Ik zal in ieder geval een Parbo-biertje meenemen, oma, om op je verjaardag te proosten! Water hoeven we alvast niet mee te nemen, want ze vangen regenwater op in grote tonnen en dat water kun je dan weer koken om te drinken.
We blijven hier een week en vliegen vervolgens door naar Kajana, een dorpje dieper in het oerwoud. We hebben een prive-vliegtuigje gecharterd (toch wel luxe, alhoewel....een 4-persoons oude Cessna), een andere manier is er niet vanuit Stoelmanseiland. Een van ons mag dan naast de piloot zitten en we hebben gehoord dat je dan zelf ook een stukje mag vliegen......
In Kajana werkt die Nederlandse leraar die ik op de vorige tour heb leren kennen. Het schooljaar is hier inmiddels ook weer begonnen, dus hoop ook daar even mee te kunnen kijken. Vanuit Kajana willen we in een aantal dagen met de boot en truck terugreizen naar Paramaribo. Hopelijk lukt het, want dan zien we ook weer meer van het binnenland. Maar het ligt er natuurlijk maar net aan of er een boot beschikbaar is.....
posted by suus at Wednesday, October 18, 2006
4 Comments:
Hi San,
Het zoveelste avontuur.
De tijd dat je in het binnenland zit, kun je zeker niet communiceren.
Pas op voor de "wilde beesten" in de jungle.
Groetjes,
Papa
Ha Suzanne,
Nou, je gaat nu wel het echte avontuur tegemoet!! Hebben ze daar ook internet? Als ik de verhalen lees zal dat wel niet zo zijn!
Pas je goed op je zelf in de jungle?
Groetjes Francis
hee avonturier,
Nu gaat het echt gebeuren..... hebben ze ook knappertjes in Suriname... Wegen weinig en en ook voedzaam em lekker....
Heej Suzanne,
Dank je wel voor jullie gezelschap op en bij Botopassie... We vonden het super gezellig.
Ben heel benieuwd naar jullie verhalen.
Groetjes en dikke knuffel
Raymond en Marielle
Post a Comment
<< Home