07 March 2008

Knallend einde

Mijn laatste dienst in het ziekenhuis eindigde met een sisser!

Een drukke avond. De afdeling vol met patiënten. Alle bedden en stoelen waren bezet. Tegen het einde van de dienst kwam een vrouw binnen met pijn op haar borst. Helaas was ECG-bed bezet en moest ze even wachten voor een hartfilmpje. Pijn op de borst wordt altijd serieus genomen. We probeerden een bed of stoel vrij te maken. Dat gaat als volgt. Je checkt alle patiënten en de minst zieke wordt uit zijn bed of van zijn stoel gehaald en naar buiten gestuurd. De vrijgekomen stoel werd aan mevrouw aangeboden.

Ik was bezig een injectie klaar te maken en in mijn ooghoek zag ik haar op de aangewezen stoel plaatsnemen. Iets te ruw plofte ze neer. De zuurstofcilinder (50 liter cilinder) achter haar begon te wankelen. Ineens een knal! De metalen cilinder vloog door een glazen ruit en begon zijn druk te ontladen. Het ding stuiterde in het rond. Een enorme herrie en een nog grotere chaos. Iedereen begon tegelijk de SEH uit te rennen, roepend ‘de bom ontploft!’ Patiënten die beweerden niet te kunnen lopen, sprongen uit bed en renden met infuus en al naar buiten.

In principe mogen deze grote cilinders niet naast het bed van de patiënt staan en al helemaal niet los. Hier staan ze wel los naast het bed. Regelmatig stoten we ze, maar kun je ze nog net opvangen. De dingen zijn zwaar en groot. Kans op een ongeluk is constant aanwezig.

Buiten ben ik op zoek gegaan naar de verdwenen patiënten. Ik kon er nog 1 terugvinden, de bewuste mevrouw met pijn op haar borst. Ze was niet ver gekomen. Binnen was het een ravage. Infusen waren eruit gerukt, waardoor overal bloed lag, bedden en stoelen stonden dwars in de ruimte en overal glas. En iedereen gillend van het lachen. Lachen na de spanning en je eigen paniekreactie. En opluchting dat er niets ergs is gebeurd.
Daarna nog lang bezig geweest de patiënten te zoeken, gerust te stellen, infuusnaalden opnieuw in te brengen en de bijgekomen wonden te verzorgen.

Mijn pak uitgetrokken en grinnikend de afdeling verlaten in mijn gewone kleding.
Had geen knallender einde kunnen zijn!

Paar blogs eerder foto's van mijn huis geplaatst.

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Dat is stoppen op het hoogtepunt, heheheh ;-)

Friday, 07 March, 2008  
Anonymous Anonymous said...

je ziet wel, de patieten rennen met jou de seh uit!! hahahaha
maar inderdaad een knallend einde.... veel plezier in argentinie!!! groetjes van esther

Saturday, 08 March, 2008  
Anonymous Anonymous said...

Funny thing to end the last shift...
The picture that I made in my mind when you told it was as a cartoon, the patient running faster than you.

edil.

Sunday, 09 March, 2008  

Post a Comment

<< Home